Mykonos ’60s

Η “Mykonos ’60s” του Δημήτρη Κουτσούκου και της Μαριάννας Κουσαθανά έφεραν όλες τις γενιές μέσα στο Γρυπάρειο για να θυμηθούν την Μύκονο που χάνεται. Οι μεγαλύτεροι είδαν συγγενικά και φιλικά τους πρόσωπα που δεν είναι πια μαζί μας και οι μικρότεροι είδαν τους μεγαλύτερους από την πλευρά που απλά άκουγαν αλλά δεν είχαν δει ποτέ.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Δήμαρχος Μυκόνου κ. Αθανάσιος Κουσαθανάς – Μέγας ο οποίος ευχαρίστησε τον κ.Δημήτρη Κουτσούκο και την κ. Μαριάννα Κουσαθανά για την σημαντική αυτή πρωτοβουλία τους. Ευχαρίστησε επίσης και τον κ.Robert Dvorak για το πολύτιμο κινηματογραφικό του υλικό. Στο τέλος απένειμε αναμνηστικά δώρα στους δυο διοργανωτές της εκδήλωσης αυτής καθώς και στον κ.Robert Dvorak.

Στην συνέχεια στο βήμα ανέβηκε ο συμπατριώτης κ. Δημήτρης Κουτσούκος ο οποίος και ανέφερε τα παρακάτω :
“Καλησπέρα σας, σας ευχαριστώ που είστε όλοι απόψε κοντά μας. Είμαι ο Δημήτρης ο Κουτσούκος του Μανούσου και της Αννουσώς και τα τελευταία 32 χρόνια ζω στην Αμερική. Η αγάπη μου για το νησί που μου λείπει με κάνει να συλλέγω οτιδήποτε έχει σχέση με αυτό. Ευχαριστώ την Μαριάννα και τον άντρα της Κωσταντή Κουσαθανά, χωρίς αυτούς θα ήταν αδύνατον να γίνει αυτή η εκδήλωση.

Με την Μαριάννα Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Σοφία Γρυπάρη για το “Γρυπάρειο Πολιτιστικό Κέντρο” τον Δήμαρχο & πρόεδρο κο Αθανάσιο Κουσαθανά Μέγα, το Διοικητικό Συμβούλιο, το προσωπικό του Γρυπαρείου και ιδιαιτέρως την Πόπη Ξεναρίου. Ευχαριστούμε θερμά τον Mr. Robert Dvorak που με χαρά δέχτηκε την πρόταση μας και είναι απόψε κοντά μας. Απόψε θα δούμε παρέα φωτογραφίες και φιλμ μικρού μήκους.

Δεν είμαι ερευνητής !! Τις περισσότερες φωτογραφίες μου τις έχει δώσει η οικογένεια του Δημήτρη και της Ειρήνης Πουλουδή στην Αμερική. Λίγες φωτογραφίες, ανήκουν στον φωτογράφο Λουκά Μπενάκη και κάποιες είναι από το life magazine. Μετά τις φωτογραφίες ακολουθεί ένα σύντομο διαφημιστικό σποτάκι του ΕΟΤ για την Μύκονο του ’60.

Το 2ο φιλμ που θα παρακολουθήσετε ανήκει στον κο Στέλιο Ρόκκο κάτοικο Αμερικής, τον οποίο δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε. Το φιλμ βρέθηκε στο αρχείο της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής της Νέας Υόρκης. Αν κάποιος από εσάς έχει στο αρχείο του τέτοια ντοκουμέντα, θα ήταν χαρά μας να τα συγκεντρώσουμε όλα μαζί. Μπορείτε να τα δώσετε στη Μαριάννα. Τελευταίο θα παρακολουθήσουμε το φιλμ του Mr.Robert Dvorak “A day on Mykonos”. Μετά την προβολή της ταινίας του θα μας μιλήσει για τις συνθήκες στις οποίες γυρίστηκε.

Όλοι οι φίλοι μας ήταν πρόθυμοι να μας βοηθήσουν και τους ευχαριστούμε πολύ. Την οικογένεια του Παναγιώτη και της Μαρίας Κουσαθανά, το ξενοδοχείο Ρόχαρη για την φιλοξενία των καλεσμένων μας και ιδιαίτερα την Σταυρούλα Κουσαθανά. Την σκηνοθέτη Βανέσα Ζουγανέλη για τις πολύτιμες συμβουλές της. Την Φρατζέσκα Χανιώτη, το γραφείο H2concept για το ωραίο μας ποστερ. Τον Βασίλη Μαργάρα για τη μετάφραση. Τον ραδιοφωνικό σταθμό Μύκονος fm.

Πήραμε την πρωτοβουλία να τοποθετήσουμε στην έξοδο ένα κουτί στο οποίο συγκεντρώνουμε χρήματα για Κέντρο Υγείας Μυκόνου καλούμε τον καθένα από σας να διαθέσει ότι μπορεί.
Είμαι σίγουρος ότι θα απολαύσετε σε τούτο το ταξίδι πίσω στο χρόνο. Ευχαριστούμε πολύ!”

Στην συνέχεια ακολούθησαν οι προβολές. Στο τέλος των παρουσιάσεων στη σκηνή ανέβηκε o κ.Robert Dvorak μαζί με τον κ. Δημήτρη Κουτσούκο ο οποίος και μετέφρασε τα λόγια του σκηνοθέτη :
“Πρώτα, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο, το Δήμο Μυκόνου & το Ξενοδοχείο Rochari για την φιλοξενία. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω Τον Δημήτρη Κουτσούκο τη Μαριάννα Κουσαθανά και όλους όσους προσέφεραν το χρόνο & την ενέργειά τους για να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση. Ήρθα στη Μύκονο, για πρώτη φορά το 1964. Είχα σπουδάσει αρχιτεκτονική και ο Le Corbusier, ο διάσημος αρχιτέκτονας, είχε κάνει την Εκκλησία της Παραπορτιανής και το νησί της Μυκόνου διάσημο γράφοντας γι ‘αυτό.

Έλεγε: “Αν δεν έχεις δει τα σπίτια της Μυκόνου δεν μπορείς να προσποίησε ότι είσαι αρχιτέκτονας”. Το 1967, έλαβα μια μικρή επιχορήγηση από το Πανεπιστήμιο Όρεγκον για να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την αρχιτεκτονική της Μυκόνου. Το καλοκαίρι του 1968 ήρθα στην Μύκονο με μια κάμερα Bolex 16mm που ζύγιζε περίπου 4,5 κιλά , ένα τρίποδο, ένα φωτόμετρο και λίγα μέτρα φιλμ.

Είχα προγραμματίσει να κάνω μια ταινία για τη ζωή και την αρχιτεκτονική του νησιού , χωρίς καμία αφήγηση, χρησιμοποιώντας μόνο τους φυσικούς ήχους. Συνάντησα την ζωγράφο, Καρολίνα Wells η οποία με βοήθησε να κάνω ορισμένες σημαντικές λήψης, την βάπτιση στην εκκλησία και εσωτερικά πλάνα. Εκείνη την εποχή η δημιουργία ταινιών ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό, τι είναι σήμερα. Σήμερα όλα αυτά μπορεί να είναι αυτόματα.

Η ταινία γυρίστηκε χωρίς ήχο. Είχα έναν πολύ περιορισμένο προϋπολογισμό ώστε κάθε λήψη μετρούσε. Τα περισσότερα από τα πλάνα στην ταινία είναι 1-3 δευτερόλεπτων. Μόνο ορισμένα πλάνα, όπως το μικρό κορίτσι στις σκάλες, είναι μεγαλύτερα. Ταχυδρόμησα το μαγνητόφωνο στην Ελλάδα. Όταν το έλαβα στο τελωνείο του Πειραιά ήταν σπασμένο. Ήταν μια περίοδος της πολιτικής αναταραχής στην Ελλάδα.

Όταν επέστρεψα στην Μύκονο κατάφερα να το φτιάξω και να χρησιμοποιήσω το ηχητικό υλικό στην ταινία. Όλος ο ήχος έπρεπε να προστεθεί εκ νέου στις ΗΠΑ, το λάλημα του πετεινού, το κλάμα του μωρού, ο αέρας, το τραγούδι του Γιώργου Πεταλά, ο ιερέας που ψάλλει, η μουσική από την ταβέρνα, το μπουζούκι, ο τραγουδιστής, η τραγουδίστρια, μερικοί ήχοι ήταν από το κέντρο του Μαούνα.

Ήθελα να δείξω τη σχέση μεταξύ της αρχιτεκτονικής και της ζωής των ανθρώπων του νησιού τα ασβεστωμένα σοκάκια και τα δίχτυα, τα χέρια πιασμένα στο χασάπικο και η αρχιτεκτονική, όλα συνδεδεμένα!
Ήθελα να δείξω πώς η ζωή του νησιού αντανακλάται στην ντόπια αρχιτεκτονική.
Ήθελα να δείξω τη σημασία του φωτός.
Πώς η ζωή αντανακλάται στο φως και τις σκιές.
Ήθελα να δείξω πόσο σημαντική είναι η ενέργεια του αέρα για τη ζωή και την αρχιτεκτονική.
Ήθελα να δείξω πώς το πολύτιμο νερό είναι η ζωή εδώ, τόσο πνευματικό όσο και πρακτικό, Ο αγιασμός & το πόσιμο νερό.
Ήθελα να δείξω πώς η πνευματική ζωή και ο ελληνικός χορός ήταν σημαντική για τον εξαγνισμό του πνεύματος.
Ήθελα να δείξω τους ανθρώπους που ζουν δουλεύοντας με τα χέρια τους.
Πώς μία ζωή είναι σαν μια ημέρα.”